Wednesday, November 18, 2009

नवे जग

नवे जग

देवा हवाय मला एक खोडरबर ...
नको असलेल्या आठवणी, मनपटलावरुन अलगद , हळुवार
एकही ओरखडा न ठेवता पुसणारा...

हवाय मला एक आयुष्याचा कॅनवास ,
अगदी कोरा कोरा, पांढराशुभ्र
एकही रंग नसलेला ,
एकही ओरखडा नसलेला...
सगळच नवं कोरं...
रंगही नवे , कुंचलाही नवा...
चित्र चितारणार तेही नवेच...

देवा हवाय मला एक नवा कोरा आरसा
अगदी नवा...
कुणीच, कधीच
त्यात आपले प्रतिबिंब पाहिले नसावे...
ज्या आरश्यात मी स्वता:लाच नव्याने ओळखावे,
असा आरसा...


---

7 comments:

क्रांति said...

ज्या आरश्यात मी स्वता:लाच नव्याने ओळखावे,
असा आरसा...


sahee! mast kavita.

Unknown said...

sundar kavita

प्रशांत said...

sundar... kavita ahe

Anuja Khaire said...

Really nice…
I think everybody wants a blank canvas to start a new life with all new prospects and desires….wiping out all the mistakes done in the past…

Liked the way you have expressed it.

BinaryBandya™ said...

धन्यवाद मित्रांनो

साऊली said...

nice one.how nice if it will happen no?

Madhuri's said...

Ultimate !!!
Just Ultimate...