लग्नानंतर पहिल्या दिवाळीची पहिलीच पहाट,
गावाकडच्या घरासमोरील भल्या मोठ्या अंगणात
फक्त ती, मी आणि सुंदरशी पहाट,
ती नुकतीच नाहलेली, ओलेत्या केसांनी तुळशीवृंदावनासमोर उभी,
तिच्या हातात पुजेचे ताट, ताटात निरांजन
तिच्या चेहर्यावर पडलेला निरांजनचा प्रकाश ,
त्या प्रकाशाने नाहुन तिचा चेहरा सोनेरी झालाय ,
अजुनच खुललाय , अजुनच सुंदर दिसत आहे
माझी सोनपरी..शब्दच नाहीत वर्णन करायला
कपाळावरचे कुंकु थोडेसे फिसकटले आहे
पण का कोणास ठाउक ते व्यवस्थित नाहीये करायचे मला
तशीच ती सुंदर दिसते आहे
ती एवढी सुंदर कधीच दिसली नव्हती मला
माझ्या डोळ्यांची पापणीच खाली पडत नाहीये
हे क्षण इथेच थांबावेत
आणि मी तिला असेच पहात रहावे
उदबत्त्यांचा सुगंध दरवळतोय
पण मी मात्र वेगळ्याच सुगंधाने भारुन गेलोय..
मनात आता वाट पाहतोय पुढच्या दिवाळीची आणि अशाच एका पहाटेची
---
5 comments:
Khup ch Sundar..
I was able to visualize that scene at the time of reading. :)
धन्यवाद
wwwooooooooooooooooooooowwwwwwwwwwwwwwwww
:) :)
kharach unbeliveable
धन्यवाद अजय
ब्लॉगवर स्वागत
Post a Comment